عشق در نهج البلاغه

 
عشق در نهج البلاغه

آیا در نهج البلاغه سخنی از عشق هم آمده است؟

در پاسخ به این سوال ۳ نکته مهم را باید توجه کرد:

نکته اول: اگر انتظار دارید که واژه عشق در نهج البلاغه را جستجو کنیم و مطلب یا مطالبی را که حضرت پیرامون این واژه بیان فرموده اند را به عنوان تنها سهم عشق در نهج البلاغه بدانیم، فقط دو بار ااز عشق سخن به میان آمده است؛ یکی مدح عشق به عبادت است و دیگری مذمت عشق به افراد است.

نکته دوم : اگر عشق را با واژه های مرتبط با آن مانند محبت و بغض و دوستی و … جستجو کنیم یقینا حجم بیشتری مطلب قابل جستجو است ؛ مانند عوامل حفظ و تقویت محبت، آسیب شناسی دوستی و…
نکته سوم: اما اگر مقصود باریافتن به حقیقت عشق و عشق حقیقی باشد؛ بعد از قرآن کریم هیچ کتابی مانند نهج البلاغه ، انسان را عاشق ۷نمی کند.

شما در کجا عشق بخدا را بیشتر از خطبه اشباح با همه سلولهای بدنتون حس و لمس می کنیذ.

در کجا همچون پای خطبه متقین جان خود را مانند مرغی اسیر اوصاف و فضایل خوبان می بینید و شیفته خصال ناب آنها می شوید؟

از این زاویه اگرچه از واژه عشق و مشتقاتش خبر زیادی در نهج البلاغه نیست اما خروجی نهج البلاغه جز انسان عاشق، چیز دیگری نیست. مباحث اعتقادی آن، باورهای عاشقانه را در قلب نهج البلاغه ای حقیقی می کارد. خطبه های اخلاقیش او را به خلق عظیم متصف و شیفته متقین و اوصافشان می کند چنان که همام عاشق شد و جان سپرد و …

پس می توان گفت دیگران از عشق ، سخن می گویند اما نهج البلاغه عاشق می پروراند! شاید راز اینکه مرحوم علامه جعفری رحمت و غفران خدا بر او باد اواخر عممر از وقتی که برای تفسیر مثنوی صرف کرده بودند، اظهار پشیمانی می کردند، همین بود.

//