زمین یکی از دو امانش را از دست داد

زمین یکی از دو امانش را از دست داد.
در سالروز غمبارترین مصیبت (حکمت ۲۹۲) ، یعنی رحلت نبی مکرم اسلام ضمن عرض تسلیت این مصیبت و همچنین شهادت امام مجتبی علیه السلام به همه دوستان متذکر می شوم که نهج البلاغه ما را به دو مطلب بسیار مهم متذکر می شود:

اول جایگاه انحصاری پیامبر صلی الله علیه و آله

دوم جایگاه انحصاری علی علیه السلام

اما در خصوص مطلب اول امیرالمومنین در حکمت ۸۸ با استناد به آیه ۳۳ سوره انفال می فرماید: “دو چیز در زمین مایهء امان از عذاب خدا بود؛ یکی از آن دو برداشته شد پس دیگری را دریابید و به آن چنگ زنید. اما آن امانی که برداشته شد رسول هدا صلی الله علیه و آله بود و امان باقیمانده، استغفار کردن است… ” و این یعنی زمین و اهل زمین یکی از دو مایه امان خود از عذاب الهی را با ارتحال رسول الله از دست داد.

اما پیرامون مطلب دوم در خطبه ۱۹۷ میخوانیم : ” رسول خدا در حالی که سرش بر روی سینه ام بود، قبض روح گردید و جان او بر کف دست من روان شد پس من آن را بر چهره خویش کشیدم.
متصدی غسل پیامبر من بودم و فرشتگان مرا یاری می کردند … گوش من از صدای آهسته آنان که بر آن حضرت نماز می خواندند، پُر بود… ” که این سخن حکایت از جایگاه بی نظیر مولا در نزد پیامبر دارد و ضمنا می فهماند که وجود امیرالمومنین برای پیامبر در همه صحنه های تلخ و سخت ، مایه آرامش و امنیت خیال بوده است؛ از صحنه های جنگ تا موقف جان دادن!

کاش اکنون که پیامبر را نداربم، هم از مولا علی علیه ااسلام از طریق سخنانش بهره مند باشیم و هم استغفار را زیاد کنیم تا مشمول رحمت و عفو الهی واقع شویم.

خود حضرت در ادامه خطبه ۱۹۷ چنین جمع بندی می فرمایند: ” چه کسی با آن حضرت در زندگی و لحظات مرگ از من سزاوارتر است؟ پس ای مردم! با دل بینا حرکت کنید و نیّت خویش را در جهاد با دشمن راست بدارید. سوگند به خدایی که جز او خدایی نیست من بر جادهء حق می روم و دشمنان من بر پرتگاه باطلند.می گویم آنچه را می شنوید و برای خود و شما از خداوند طلب آمرزش دارم.”

[divide]

حکمت ۲۹۲ نهج البلاغه:

عَلى قَبْرِ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله ساعَهَ دَفْنِهِ : إِنّ الصَّبْرَ لَجَمِیلٌ إِلاَّ عَنْکَ، وَإِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِیحٌ إِلاَّ عَلَیْکَ، وَإِنَّ الْمُصابَ بِکَ لَجَلِیلٌ، وَإِنَّهُ قَبْلَکَ وَبَعْدَکَ لَجَلَلٌ.

امام علیه السلام هنگامى که مى خواست رسول خدا صلی الله علیه وآله را به خاک بسپارد در کنار قبر آن حضرت چنین عرضه داشت : صبر و شکیبایى زیباست ولى نه درباره تو و جزع و بى تابى زشت است اما نه بر فراق تو. مصیبت وفات تو بسیار سنگین و هر مصیبتى پیش از تو و بعد از تو در برابر آن کوچک و حقیر است.